Waar in een strijd meerdere personen elkaar op een sportieve wijze beconcurreren, zal ook altijd een winnaar, maar ook een verliezer, naar voren komen. Onze hobby heeft ook een stukje strijd in zich, immers we trachten toch steeds het beste dier te bezitten.

Dit nu te laten bepalen in vergelijk of concurrentie met anderen is de wedstrijd die onze hobby dan ook terecht sportfokkerij doet heten. Dus ook wij kennen winnaars en verliezers. Zeker wanneer we de uitslag van een keuring zien, immers daar is maar één dier het fraaiste en dus maar één fokker winnaar.

Net zo zeker is het dan dat de overigen als verliezers beschouwd kunnen worden. We mogen echter niet vergeten dat op een keuring alleen maar aangegeven wordt hoe de zichtbare, dus uiterlijke kwaliteit van een dier is. Als sportfokker weten we allemaal wel dat het bezitten van een uiterlijk zo fraai dier prettig is. Doch even goed weten we ook dat dit eigenlijk maar een heel klein en mogelijk onbelangrijk gedeelte is van wat nodig is om mee te kunnen doen in de sportfokkerij. Een als fraai overkomend dier kan wel helemaal geen goed fokdier zijn. Hoewel reeds gezegd dat een winnend dier een prettig bezit is, kan en dient gesteld te worden dat een goed fokdier een goed bezit is. Juist onze sport is niet een sport van het moment alleen, de fokkers ofwel de beoefenaars van deze sport, dienen altijd aan de toekomst te denken en hier goed rekening mee te houden.

Naast de voor iedereen zichtbare prestatie op een tentoonstelling zal ook thuis in de stal, dan niet zichtbaar voor iedereen, moeten worden gewerkt ofwel prestatie moeten worden geleverd. Fokprestatie dan wel te verstaan. Gewerkt en gedacht dient te worden aan de komende jaren, dan immers zijn de dieren van nu er niet meer. We krijgen dan te maken met de volgende generaties. Omdat onze hobby niet alleen "sport" is maar ook terdege en mogelijk nog wel meer "fokkerij", kan zelfs de vraag worden gesteld of de winnaars en de verliezers nu altijd wel even terecht worden aangewezen.

Om misverstanden te voorkomen zij opgemerkt dat niet bedoeld wordt dat het fraaiste dier van een keuring, omdat de keurmeester een foutieve beoordeling heeft gedaan, in wezen niet het fraaiste dier is.

Nee bezien in het licht van de totale sportfokkerij alleen wordt bedoeld of de fokker die het fraaiste dier van een keuring bezit, terwijl dit dier geen goed fokdier is, nu wel winnaar is. Is mogelijk de winnaar in dit geval niet de verliezer?

Met andere woorden is de fokker van dieren die alleen op dit moment van de keuring de beste prestatie levert maar nog niet weet of er wel een volgende generatie geboren zal worden, Iaat staan weet of deze dan gelijk of beter van kwaliteit zal zijn, nu wel de winnaar .

En is een op een keuring verliezende fokker niet eigenlijk winnaar wanneer hij kan stellen dat de gemiddelde kwaliteit van zijn stal is verbeterd. Erkennen we dat niet alleen het uiterlijke maar. Ook de innerlijke kwaliteiten belangrijk zijn, dan rijst toch wel de vraag of we met ons allen de te winnen prijzen niet in een verkeerd daglicht hebben geplaatst. Want wordt het verdienen van een prijs niet veel keren gezien als een bewijs dat de fokker de eigenaar is van het beste uit de sportfokkerij. Doch is het bezitten van een fraai dier op een keuring maar onvoldoende in de fok wel het beste? Dienen we de te verdienen prijzen niet meer te zien als een bewijs voor een geleverde prestatie. Een prestatie die alles omvat van de hobby, dus zowel fok, verzorging enz. Nog een stapje verder gaande mogen we stellen dat niet de behaalde prijs de kwaliteit van een persoon als fokker bepaalt of weergeeft, maar alleen de behaalde predicaten. Dus in onze sport toch geen winnaars of verliezers?

Natuurlijk wel, deze zijn en blijven er, maar ze zijn lang niet altijd even goed zichtbaar als bij veel andere sporten. Zeker is het dat dit lang niet altijd diegenen zijn die de catalogus van een tentoonstelling ons aangeeft.

Heel goed is het mogelijk dat bij zo'n uitslaglijst de winnaar, de verliezer is, en de verliezer, winnaar is.

Een keurmeester